Precious

Precious heet ze. Een mooie naam die Waardevol betekent. Ik schat haar een jaar of 17. Ze is druk bezig met de was (alles met de hand) als ik haar ontmoet. Dichtbij haar op een kussen ligt haar baby te slapen. In haar jonge leventje heeft ze al heel wat ellende achter de rug. Weinig mensen hebben haar als Waardevol behandeld. Ze is geboren in Nigeria en al heel jong alleen komen te staan. Zo kwetsbaar en een makkelijk doelwit voor sex traffickers die een spoor van misbruik en ellende hebben achtergelaten in haar leven. In Gambia werd ze onderschept door Interpol die haar afleverde bij een sociale opvang voor kinderen en ouderen in Bakoteh. Omar een leider van de opvang vertelt me haar verhaal terwijl hij me een rondleiding geeft. Hij vraagt me me klem om geen foto's van de kinderen en ouderen te maken. Het zijn allemaal kwetsbare mensen en ze willen hen beschermen tegen elk gevaar dat het plaatsen van hun foto's op social media kan veroorzaken. Ik begrijp en respecteer dit natuurlijk. 

De gebouwen waarin de opvang is gehuisvest zijn oud en niet in goede conditie. De overheid plaatst wel ouderen en kinderen, maar doet bar weinig aan financiële en materiële ondersteuning. Onwil of onvermogen? Ik denk een combinatie van die twee. Omar is een capabele, vriendelijke man en hij heeft hart voor de mensen en kinderen in de opvang. De ouderen in de opvang kampen, naar mijn inschatting, vooral met psychische problemen. Vaak zijn ze zwervend op straat gevonden. Hebben geen sociaal netwerk of weten zelf niet meer waar ze thuis horen. De politie werkt aan hun cases, probeert familie te traceren of meer te weten te komen over de achtergronden. Van deze afdeling wandelen we naar de volgende afdeling: In kleine kamertjes zie ik babies liggen. Sommige slapen, sommige kijken me aan met hun prachtige ogen, sommige krijgen een fles van een medewerker van de opvang. Het zijn wezen en vondelingen. Omar vertelt dat ze aan het bouwen zijn, maar omdat de middelen beperkt zijn en ze veel zelf doen, gaat het niet zo snel een voortvarend. Ik vraag waaraan ze behoefte hebben. Houten ledikantjes met passende matrasjes is zijn eerste antwoord. Nu liggen de babies in niet al te stabiele campingbedjes of naast elkaar op een matras op de grond. Luiers en babyvoeding wordt ook nog genoemd. In mij ontstaat het verlangen om hulp te bieden. Als ik terug ben in Nederland wil ik eens zien of en wat ik zou kunnen doen. Voorafgaand aan mijn bezoek had ik al contact met Omar gehad en gevraagd wat ik mee zou kunnen nemen. Ik wil bij zulke bezoeken niet met legen handen aankomen. Ik heb 50 kg rijst, 25 kg uien en 10 liter olie meegebracht. Dank aan degenen die financiëel hebben bijgedragen zodat zulke dingen mogelijk zijn!

Gisteren heb ik een boottochtje door de mangroven gemaakt. Wat een top ervaring was dat. De rust die er heerst en die enkel gevuld wordt door geluiden uit de natuur is zo ontspannend. Er zijn prachtige vogelsoorten te zien en de gids wist precies de namen van alle soorten te noemen en gaf er ook nog veel uitleg bij. Ik heb zo ontzettend genoten. Deze ervaring gaat zeker in mijn 'doosje met dierbare herinneringen'. Je weet wel, dat fictieve doosje dat je af en toe opent om nog weer eens te zien en te voelen hoe mooi het was. 

Als theefanaat moet ik natuurlijk ook iets schrijven over Attaya. Attaya is een soort theeritueel in Gambia. In een klein emaille theepotje dat middels houtskool verwarmd wordt, wordt Chinese groene thee gebrouwen. Voordat deze thee klaar is om te drinken is er al een heel ritueel aan voorafgegaan. Als het water kookt wordt de groene thee erbij gedaan. Dit staat rustig een tijd te borrelen en dan wordt het hoog opgegoten in hele kleine thee glazen. Vervolgens wordt het teruggegoten in de pot en dit wordt menig keer herhaald. Dan is het tijd om er (veel te veel) suiker in te doen en weer staat het te borrelen en wordt het op- en teruggegoten. Dan wordt er nanna (munt) bij gedaan. Dan kan de thee gedronken worden. Als het potje leeg is, wordt er nieuw water toegevoegd en wordt er opnieuw gebrouwen (met dezelfde thee als van de eerste sessie). Ik heb het natuurlijk geproefd, maar het kan mij niet echt bekoren. Te zoet en te sterk. Ik neem wel wat mee naar huis, om te kijken of ik het op mijn eigen manier wel lekker vind.