Heavy, heavy fuel...

Dit liedje van Dire Straits was vaak in mijn gedachten de afgelopen week, want het was hier echt heavy met betrekking tot fuel. De hele week was er geen diesel verkrijgbaar bij de benzinestations. Mijn huurauto had nog een beetje in de tank, maar niet genoeg om lange uitstapjes te maken. We bleven dus een beetje in de buurt. Alieu kon via via nog een clip met 5 liter diesel regelen, maar daarna hield het helemaal op. Het vreemde is dat niemand weet hoe en waarom dit gebeurde. Er komt geen uitleg en mensen accepteren het gewoon. Afgelopen zondag was er eindelijk weer diesel verkrijgbaar. Dit nieuws ging als een lopend vuurtje met lange rijen auto's als gevolg. Onze tank is ook weer gevuld en dat is wel erg fijn. 

Gisteren zijn we naar Banjul geweest. Als je vanuit Serrekunda naar Banjul rijdt, rijd je via Arch 22 Banjul binnen. Arch 22 is de naam van de grote poort die je op de foto ziet. De voormalige president, ofwel dictator, Yahya Jammeh, heeft deze laten bouwen als gedenkteken aan de dag dat hij de macht kreeg: 22 juli 1996. Toen we onder de poort waren doorgereden en stopten om een foto te maken, stond er een Senegalees legervoertuig bij ons. "These are our friends, they helped us to throw the bad man out" vertelt Alieu en hij groet de soldaten met respect. Banjul is een drukke stad en nadat we wat rondgereden hadden, zijn we naar de haven geweest. Hier komen de grote containerschepen aan. De containers hebben soms erg bekende logo's en er zijn er zeker die afkomstig uit Rotterdam zijn. Het is net als de auto's hier: veel auto's komen uit Europa en soms zie je ineens een auto rijden met een Nederlandse bedrijfslogo er nog op. Ik hou ervan om bij de zee te zijn. De temperatuur hier blijft erg hoog. Normaal gesproken hoort het rond deze tijd een stuk koeler te zijn. Veel mensen spreken erover en hier wordt deze dagen de term 'global warming' ook veel gebruikt. Het klimaat lijkt hier ook te veranderen en samen met de Gambianen hoop ik dat deze verandering niet betekent dat de gemiddelde temperaturen hier omhoog zullen gaan. Dat maakt het leven nog moeilijker hier. 

De munteenheid hier is Dalasi. 1 Dalasi is 0,017 Euro waard. Je waant je hier dan ook al gauw schatrijk met een stapel bankbiljetten op zak, maar in feite valt het dan wel mee (of tegen ;-) ) hoeveel geld je hebt. Gisteren had ik een gesprek met 3 kinderen. Ze vertelden me dat ze altijd een spelletje deden: de één gooit een munt op en bedekt deze daarna met zijn hand. De ander pakt een munt en legt deze ernaast. Als beide munten kop dan wel munt laten zien, wint de tweede de munten. Zijn de munten ongelijk, dus kop en munt, dan wint de eerste. Het is een populair spelletje, maar als de meester of juf binnenkomt wordt alles gauw weggegrist, want er mag niet gegokt worden. 

Vandaag ben ik eerst op zoek gegaan naar een plek waar ik mijn nieuwe vliegticket kon laten printen. Ik kreeg nl. opnieuw bericht dat ook mijn vlucht voor de terugreis gecancelled is, omdat Marokko nog steeds geen vluchten naar Amsterdam uitvoert. Gelukkig kon ik hem weer om laten zetten naar Brussel. Dan krijg je een e-mail met een e-ticket en de opmerking: print je e-ticket uit. Da's hier toch wel een dingetje. Ik heb echt een poos in een klein kantoortje gezeten, maar uiteindelijk lukte het. Op de terugweg even langs mijn favoriete fruitkraam aangewipt om de fruitschaal hier in huis op te vullen. De man kent me inmiddels en laat me altijd rijkelijk proeven voordat ik tot aankoop overga. Als ik dan een tasje vol heb en wil afrekenen, stopt hij ook nog altijd wat extra fruit in mijn tas. "See you next time madam" jazeker, ik kom graag terug!

Vanmiddag wat rondgezworven in Bakau. Dat is niet zo ver van mijn huis vandaan. Het is een mooi, rustig plaatsje. Ik hou van de sfeer die er hangt en in Bakau kun je ook het strand opgaan. Vandaag heb ik ook weer heerlijk lopen pootjebaden en gezeten aan het strand. Ik heb al een mooi bruin kleurtje gekregen, hoor ik van de mensen hier. Het blijft genieten hier. Op de terugweg zag ik een mooie moskee waar ik foto's van heb gemaakt. Islam is de grootste religie hier (95%), maar van alle kanten wordt hier harmonieus samengeleefd. Christenen en Moslims respecteren elkaar en vieren zelfs elkaars feestdagen mee. Ik heb me sowieso nog geen moment onveilig gevoeld in Gambia. Vandaag heb ik ook nog een heerlijk ijsje gegeten. Daar had ik zoveel zin in en ik was zo blij dat ik een restaurantje vond met home-made schepijs: aardbei en ananas, mmmmm!!!