O, the traffic in Serrekunda

Het verkeer in Gambia is een verhaal apart. Er zijn 4 grote, doorgaande wegen die goed te berijden zijn. Regels zijn er eigenlijk weinig, tenminste ik kan ze niet ontdekken. Daar waar plek is op de weg daar rij je en als er geen plek is dan toeter je totdat je weer door kunt rijden. Ik heb een auto gehuurd, maar ik laat het rijden toch maar aan Alieu over. Hij brengt me overal naartoe. Gisteren zijn we naar de hoofdstad Banjul geweest. Haddy en Katty waren mee. Het doel was om een aantal Afrikaanse jurken voor me te kopen. Ik vind het mooi om ze te dragen en met temperaturen die schommelen tussen 30 en 33 graden zijn die jurken heel prettig om aan te hebben. Onderweg naar Banjul bleek dat van een vierbaansweg de 2 linker rijbanen afgesloten waren. Al het verkeer moest dus over de 2 rechter rijbanen en hier en daar stonden politiemensen die druk zwaaiend het verkeer in goede banen probeerden te leiden. De reden voor de afzetting: de minister president moet ergens naartoe en wil snel en probleemloos van A naar B, dus heeft hij 2 rijbanen volledig voor hemzelf alleen.

De straten in de stad Banjul zijn een stuk beter dan de straten van Serrekunda. Dat de president in Banjul woont, heeft daar alles mee te maken. In Serrekunda zijn de meeste straten onverhard en vol gaten, hobbels en andere uitdagingen. Het is echter verkiezingstijd en je zult begrijpen dat de kandidaten proberen te scoren door goede wegen te beloven. Als de winnaar die belofte dan ook maar waar maakt. Ik heb een filmpje gemaakt van het verkeer in Serrekunda. Je vindt het filmpje onder het kopje 'video's'. 

We hebben mooie jurken gevonden en het was ook erg gezellig om samen op stap te zijn. De jurken moesten even op maat gemaakt worden en dus gingen we naar de kleermakers op de markt. Die hebben het meteen gefixt. Toch fijn om mensen waar je al lang contact mee hebt via Whatsapp nu in het echt te zien en met ze om te gaan. Katty had een zak doppinda's gekocht en dus zaten we op de terugweg gezellig te doppen en te smikkelen. Het eten hier is heerlijk. Bena Chin is een traditioneel gerecht dat in een grote schaal geserveerd wordt. Kruidige rijst, vlees en groentes als spinazie, kool en aubergine vind je in dit gerecht. Het smaakt heerlijk en ik hou ervan om samen uit één schaal te eten. Ook heb ik hier Wonjo ontdekt. Dit is een drank (niet alcoholisch) dat gemaakt wordt van Hibiscus en het is echt super lekker. Haddy gaat me uitleggen hoe ik het kan maken, zodat ik thuis de smaak van Gambia nog vast kan houden. Het mooie is dat mensen hier over het algemeen dichter bij de natuur staan. Waar wij alles uit potjes en flesjes van drogist of apotheek halen, halen ze hier veel dingen rechtstreeks uit de natuur. Ik heb al jaren last van een problematische huid op mijn onderbenen. De eerste keer dat Ya Fatou (Haddy's dochter) mijn benen zag, plukte ze een blad van de aloë vera en begon mijn benen in te smeren met het sap ervan. Zo ontzettend lief.