Sonntagskind

Gisteren ben ik per trein van Le Mans naar Frankfurt Am Main gereisd. De vrouw van de Franse Spoorwegen die de zitplaatsreserveringen voor me had geregeld had me verzekerd dat ik genoeg tijd had om in Parijs over te stappen. Ik kwam aan op het station van Paris Montparnasse en de volgende trein die ik moest nemen vertrok vanaf Paris de l'est. Om van het ene station naar het andere te komen, had nogal wat voeten in de aarde. Er was geen informatiebalie te bekennen, maar twee aardige dames van een koffietentje verzekerden me dat ik metro lijn 4 moest nemen. Bijna alle kaartjesautomaten waren buiten werking en voor de ene die nog wel deed stond een flinke rij. Toen ik eindelijk een kaartje had liep ik met de massa mee de borden van lijn 4 volgend. Het ging trap op en trap af met een koffer die er flink inweegt, maar de metro stond al klaar en dus crosste ik al gauw met de overvolle lijn 4 bijna heel Parijs door.  De intercity van Paris de l'est naar Frankfurt Am Main had een feestelijk tintje. Het was de laatste rit van Petra die, zoals de conducteur maar bleef herhalen 'jetzt in Ihnen verdienten Ruhestand geht', ofterwijl met pensioen. Petra was meer dan 40 jaar geleden begonnen als de eerste vrouwelijke machinist van Duitsland. In Frankfurt Am Main lag de rode loper voor haar uitgerold en werd ze door familie, vrienden en collega's feestelijk binnen gehaald. 

Het was al avond en donker toen ik aankwam en voor het gemak nam ik een taxi naar mijn hotel. De taxichauffeur was duidelijk met het verkeerde been uit bed gestapt of hij had net ruzie gehad met iemand, in ieder geval zat hij nogal te mokken achter het stuur. Ik heb me maar stil gehouden want de sfeer nodigde niet echt uit voor een gesprek. Het voordeel was wel dat hij, doordat hij echt pissig was, nogal hard reed waardoor de kosten voor mij natuurlijk lager werden, elk nadeel heb z'n voordeel. In het hotel werd ik prettig verwelkomd door de receptionist. Hij had nog wat gegevens nodig en vroeg me ook naar mijn geboortedatum. "Aha, Morgen sind Sie das Sonntagskind!" In het gesprek dat volgde hadden we het over verjaardagen. Ik gaf aan dat ik eigenlijk nooit zo uitzag naar mijn verjaardag en dat leeftijd maar een getal is. Hij bleef echter volhouden: "Aber Morgen sind Sie das Sonntagskind!"

Vanmorgen heb ik me eerst tegoed gedaan aan een prima hotelontbijt en daarna ben ik te voet Frankfurt gaan verkennen. Het hotel ligt vlak bij de Main en het is heerlijk om langs de rivier te wandelen. Ik vind de skyline van Frankfurt prachtig, het is een combinatie van oud en nieuw en die gaan erg goed samen. Via de oude brug ben ik naar de Altstatt gewandeld. Het loont altijd de moeite om in zulke buurten naar boven te kijken, naar de prachtige gevels met vaak verrassend leuke details. Vanuit de Altstatt liep ik een grote winkelstraat in en ben ik even ergens gaan zitten voor een kop heerlijke muntthee met een bosvruchten muffin erbij. Vandaag had ik een goed excuus: op je verjaardag mag je natuurlijk sowieso wat lekkers bij de thee. Ik ben vervolgens terug gewandeld naar het hotel waar ik even heerlijk ben weggedommeld. Bij ons thuis hanteren we de regel dat je op je verjaardag mag bepalen wat er wordt gegeten. Nu bepaal ik doorgaans bijna iedere dag wat we gaan eten, maar ik vond dat ik mezelf op mijn verjaardag wel mocht trakteren op een etentje. Vlakbij het hotel is een Habesha restaurant. De gerechten die hier geserveerd worden zijn traditionele gerechten uit Ethiopië en Eritrea. Ik ben dit eten in de afgelopen jaren zo ontzettend gaan waarderen en ik heb dus heerlijk gegeten en nog fijn gekletst met de mensen van het restaurant. 

Vanavond werd er nog op de deur van mijn hotelkamer geklopt. Het was dezelfde receptionist als gisteravond. "Gratuliere Suzan" en er werd me een kaart met een flesje wijn overhandigd en vervolgens werd ik uitgenodigd om nog even beneden een kopje thee te komen drinken. Ik voelde me vandaag echt wel een Sonntagskind. Een verjaardag die anders dan anders is doordat ik op reis ben, maar eentje die ik zeker in mijn herinneringen zal koesteren. Morgen zet ik koers naar huis. Dit is dus het laatste verhaal van deel 2 van mijn reis. Eén van de leuke dingen van reizen is ook om weer thuis te komen. Ik neem een week de tijd om op adem te komen en daarna begint deel 3 van mijn reis. Deel 3 gaat richting Scandinavië. Ik zie ernaar uit want ik ben nog nooit in Scandinavië geweest. Bedankt voor het lezen van mijn verhalen en de leuke reacties. Tot over een week!