Intriest

Ik heb even getwijfeld over de titel dit keer: 'intriest' of 'in Triëst'? Beide zijn van toepassing maar omdat ik intriest wel een leuke woordspeling vind, kies ik voor die titel. Intriest was de dag van gisteren wat het weer betreft. Ik was vroeg wakker en aangezien ik uit ging checken bij het appartement in Ljubljana was ik meteen druk bezig. De laatste dingen in de koffer, nog een vlug ontbijtje en dan het appartement netjes achter laten. Ik had al gezien dat er allemaal paraplu's aan het raam voorbij gingen; het zou een regenachtige dag worden. Regenachtig is eigenlijk te zwak uitgedrukt, want het is geen moment droog geweest. Ik had voor deze keer voor het gemak in de Flixbus een plekje gereserveerd, want dat scheelde een hoop tijd en dan hoefde ik geen lastige overstappen te maken. Vanaf mijn appartement naar het busstation is ongeveer een half uurtje lopen. Ik kwam zeiknat aan en dat voelde absoluut niet prettig. Met mijn natte plunje in de Flixbus ging ik op weg naar Triëst. De bus reed flink door en anderhalf uur later waren we al in Triëst. Het regende nog steeds en ik kon pas 2 uur later inchecken, dus ik moest de tijd nog even door zien te komen. Een aantal koppen thee met een broodje in een gezellig cafeetje later besloot ik naar het appartement toe te lopen. Opnieuw ging ik de regen in, maar gelukkig was het volgens Google maps maar 500 meter lopen. Ik denk dat Google maps net zo min tegen de regen kan als ik, want er ging iets gigantisch mis. Alhoewel ik braaf het pijltje volgde werd de afstand groter i.p.v. kleiner. Toen ik merkte dat ik in rare cirkels aan het lopen was en het echt niet opschoot besloot ik Google maar vrijaf te geven en op de ouderwetse manier (het vragen van voorbijgangers) de weg te vinden. Opnieuw zeiknat en bekaf stond ik uiteindelijk voor de juiste deur. Er had zich een flinke dip opgebouwd in mijn hoofd en toen ik er ook nog achter kwam dat mijn koffer niet waterproof is, wilde ik het liefst een potje janken. Intriest in Triëst.

Het mooie is dat er na een dipdag vaak een topdag komt en zo ook deze keer. Ik had Paola, mijn gastvrouw, gevraagd wat ik absoluut moest gaan zien of doen in Triëst. Resoluut zei ze dat ik naar het Miramare kasteel moest gaan. "Alweer een kasteel" dacht ik en ik twijfelde of ik het zou gaan doen. Gelukkig ben ik vanmorgen toch met de stadsbus ernaar toe gegaan en wat ik daar zag was adembenemend mooi. Allereerst was het een verademing dat de zon scheen en in de zon wandelde ik heuvelopwaarts naar het kasteel waar Sissi ook vaak verbleef toen Triëst nog bij Oostenrijk hoorde. Van alle kastelen die ik heb gezien is dit de allermooiste en de entourage is van ongekende schoonheid. Ik was bijna helemaal alleen en ik heb me echt een poos staan vergapen aan dit alles. De dip van de dag ervoor was als sneeuw voor de zon verdwenen en opnieuw besefte ik diep van binnen wat een bevoorrecht en gelukkig mens ik ben dat ik dit allemaal kan doen en kan zien.

Met de stadsbus ben ik naar het oude centrum van Triëst gegaan en ook daar heb ik genoten. Het grote stadsplein met de imposante gebouwen, de promenade langs de kade en de vriendelijke mensen: Triëst is prachtig! Ik moet altijd een beetje lachen om het verkeer in Italiaanse steden. Zo veel auto's en met name vele scooters die zelfverzekerd van punt A naar punt B door zo'n stad crossen en het lijkt allemaal altijd goed te gaan; het is net een 'mieghummelnust' (Gronings voor mierenhoop). Zoals ik eerder al schreef wilde ik heel graag meer van Italië zien. De Amerikaanse Robert vroeg me in de trein welke steden ik wilde gaan bezoeken in Italië. Ik zei dat ik hele verschillende steden had gekozen en bewust niet naar Rome ging, omdat dit zo toeristisch en voor de hand liggend is. Eerst ga ik naar Triëst, dan naar Napoli en tot slot nog naar Turijn. Robert moest lachen: "Inderdaad heel verschillend en een leuke keuze" zei hij. "Als je Napoli hebt gehad, moet je een T-shirt kopen met 'I survived 3 days in Napoli'" zei hij gekscherend. Wat hij daar nu precies mee bedoelde, hoop ik vanaf morgen te ondervinden, want dan gaat de reis die kant op.