On track

Vandaag heb ik de meeste tijd in de trein gezeten. Al vroeg deed ik de hotelkamer achter me dicht omdat ik in de Italiaanse spits per tram en metro naar het centraal station zou gaan. En het was me toch druk! Toen de metro stopte zat 'ie eigenlijk al zo goed als vol, maar ik deed net als de Milanezen om me heen een duik in de mensenmassa, koffer krampachtig vasthouden, achterwerk inhouden zodat de deur nog net dicht kon. Ik moest even denken aan dat Franse liedje dat een vrouw zong toen we in Innsbruck met de kabelbaan omhoog gingen. Ik kreeg niet alle woorden mee maar ieder couplet eindigde met 'chantent les sardines'. Op het centraal station had ik ruim voldoende tijd en ik kon de stationshal nog eens goed in me opnemen. Wat zijn de stationsgebouwen in de grote steden toch vaak prachtige gebouwen. 

De treinreis ging van Milaan naar Basel en vervolgens van Basel naar Karlsruhe. Wat een prachtige reis door het Zwitserse berglandschap. Ik bleef me vergapen aan idyllische taferelen van imposante bergen, blauwe meren met bootjes of groene velden met van die Milka koeien erop. In Basel had ik wat extra overstaptijd gepland, zodat ik daar een lunch zou kunnen nuttigen. Ik stapte een visrestaurantje binnen en besloot een vissoep met garnalenspies en broodje te bestellen. Ik ben dol op vis en dol op soep, maar toch kan een vissoep mij lang niet altijd bekoren. Deze soep overtrof alle vissoepen die ik ooit heb gegeten, man man, wat heerlijk!

De treinreis die volgde was qua uitzicht iets minder imposant. Je gaat vanaf Basel al vrij snel de Duitse grens over en aan de andere kant van de grens leken de bergen vrij snel verdwenen net als de zon die in Zwitserland nog zo uitbundig scheen. Wel zonnig was het humeur van de Duitse conducteur. Het riedeltje dat hij telkens opdeunde om naar de treinkaartjes te vragen kwam als een liedje iedere keer zijn mond uit. In de 6 persoons coupé waarin ik zat, zat een meneer druk aan het werk met zijn laptop voor zich. Het zonnige humeur van de conducteur had op hem geen goede uitwerking. Al mopperend over de dagelijkse treinvertragingen liet hij zijn abonnementspasje zien. Het zonnetje van de Deutsche Bundesbahn bekeek het pasje aandachtig en zei: "Ist nicht gut." Het pasje bleek al lang verlopen en meneer kreeg daarom een boete van 27,95 euro opgelegd. Ik vond dit eigenlijk best een milde boete, maar 'meneertje laptop' was het daar klaarblijkelijk niet mee eens. Al tierend werd hij door de conducteur uit de coupé gezet en dat was wel fijn, want zijn gedrag was niet echt prettig. Wat ik toch ook een keer moet noemen zijn de wc's in de treinen. Je probeert er zo min mogelijk gebruik van te maken, maar als je zulke lange treinreizen maakt is het soms onvermijdelijk. Ik verbaas me altijd over wat je achter die wc-deuren aantreft. Smerig kan altijd nog in de overtreffende trap blijkt wel. 

Morgen heb ik weer een lange treinreis voor de boeg: van Karlsruhe terug naar mijn beginstation Papenburg. Als het goed is word ik daar weer opgehaald door Tijmen. Deel 1 van mijn treinreis is dan voorbij en het is ook weer heerlijk om even thuis te kunnen zijn. Een weekje want deel 2 staat vanaf volgende week donderdag op de planning. Dan zal de reis een hele andere kant opgaan: Engeland, Schotland en Ierland en wat er vervolgens in me opkomt. 

Wordt vervolgd!