Top of the world

Gisteren zat ik in de trein van Wenen naar Innsbruck. Mijn wens om bergen te zien werd meer en meer vervuld naarmate de trein verder reed. Toen ik opgroeide was 'het kattebaargje' de enige 'berg' die ik soms zag. Het kattebaargje is een heuveltje achter de Ennemaborgh in Midwolda. De omschrijving heuveltje is eigenlijk al te glorieus voor het kattebaargje, maar als klein meisje rende ik soms zo hard ik kon van het kattebaargje naar beneden en dan voelde het toch echt als een berg die ik afdaalde. We hebben in Nederland geen bergen en ik denk dat we daarom des te meer onder de indruk zijn als we in het buitenland echte bergen zien. Hoe klein kun je je als mens voelen in het berglandschap en tegelijkertijd is het zo'n groots gevoel om bovenop een berg uit te kijken over de rest van de wereld. In Innsbruck kun je met een kabelbaan tot ongeveer 2300 meter hoogte stijgen. Ze noemen het the top of Innsbruck, maar ik voelde me on top of the world. Het was letterlijk een topdag. Een mooie wandeling door de prachtige stad Innsbruck leidde me naar de opstapplaats. Zelfs de zon had er vandaag ontzettend veel plezier in en scheen naar hartelust. Het zijn de dagen als deze die ik voor de rest van mijn leven ga koesteren en mee ga dragen in mijn koffer vol bijzondere herinneringen. Ik plaats nu een paar foto's hier, maar onder het kopje foto's vind je er nog meer. 

Ik ben nog geen 2 weken onderweg en heb al zoveel gezien en al zoveel grenzen overschreden. In de volgende landen ben ik tot nu toe geweest al zeg ik er meteen bij dat ik in sommige landen geen stap gezet heb omdat alleen de trein me erdoor heen leidde: Duitsland, Polen, Tsjechië, Slowakije, Hongarije, Roemenië en nu Oostenrijk. Morgen ga ik weer de grens over. Dit keer naar bekend terrein: ik ga naar Milaan in Italië. Het leuke van reizen is om nieuwe te plekken zien en nieuwe mensen te ontmoeten, maar soms is het ook leuk om naar bekende plekken te reizen om bekende mensen te ontmoeten. De meeste contacten die ik tijdens mijn reizen leg zijn vluchtig en tijdelijk van aard. Soms echter ontstaat er tijdens het reizen een contact dat blijvend is. In Milaan ga ik vrienden ontmoeten. Het is ook wel heerlijk om nu naar een plek te gaan waar ik niet alles hoef te ontdekken, maar waar ik de weg al een beetje ken. Auf Wiedersehen Innsbruck en ciao Milano!