Slapeloze nacht

Mijn tweede en laatste nacht in Edinburgh was echt een slapeloze nacht. Al draaiende en woelende kon ik de slaap maar niet vatten. Zo zat ik dus rond een uurtje of 02:00 uur mijn planning voor de komende dagen door te nemen. Ik zou de volgende dag naar Glasgow gaan om daar te overnachten, de stad een beetje te bekijken en dan door te gaan naar de kust. Ik nam in de treinplanner de reistijden een beetje door en kwam tot de ontdekking dat het een gejaag en gedoe zou worden en dat er allemaal niet veel tijd naast het reizen over zou blijven. Het mooie van alleen reizen is dat je ontzettend flexibel bent: je hoeft met niemand rekening te houden en kunt letterlijk je eigen weg gaan. Rond 04:00 uur besloot ik dat ik het anders ging doen en dat gaf een beetje rust waardoor ik nog ongeveer anderhalf uur mijn ogen dicht heb gehad. Om 08:00 uur heb ik het hotel in Glasgow geannuleerd en een nieuwe boeking gemaakt bij het Harbour Guesthouse in Stranraer. Dat is een prachtig plaatsje aan de kust niet ver van de haven waar ik een dag later met de boot naar Belfast zou gaan. Een slapeloze nacht, maar niet voor niets, want ik heb volop genoten van Stranaer. 

Mijn kamer in het guesthouse keek uit op de haven, het mooiste uitzicht dat je je maar kunt wensen. Ik ben 's middags direct naar de haven toegelopen en kwam daar in gesprek met twee mannen. Ian, naast mij op de foto, was in de haven herinneringen aan het ophalen met een goede vriend. Ze waren samen opgegroeid in Stranraer, maar Ian is jaren geleden naar Australië verhuisd. Dit was voor hen dus echt een reünie waar ik ineens een beetje aan mocht deelnemen. Mooi om de verhalen te horen over hoe ze vroeger samen op de pier visten en altijd een grote vangst hadden, maar ook de veranderingen die het leven in Stranraer nu veel moeilijker hadden gemaakt. Vroeger was Stranraer de opstapplaats voor de grote ferries van Stenaline en P&O, maar die hadden hun locaties verplaatst naar een haven zo'n 6 km. verderop. Het gevolg was dat er minder werk was en veel jonge mensen Stranraer hadden verlaten. Dat ik uit Nederland kom vond Ian prachtig; Zijn dochter was met een Nederlander getrouwd en dan was daar natuurlijk ook Dennis Bergkamp. Op de vraag of ik Dennis Bergkamp kende grapte ik "duh, do you know queen Elizabeth?" Een lachsalvo volgde en vervolgens werden allerlei magische doelpuntmomenten van Dennis opgehaald. Tot slot kon het natuurlijk niet uitblijven dat de brexit nog ter sprake kwam. De dagen dat ik in Schotland heb doorgebracht, heb ik geen enkele Schot gesproken die een voorstander van de brexit is. Een paar verzekerden mij zelfs dat ze liever bij de UK weggingen dan bij de EU. 

Ik heb heerlijk geslapen de nacht die volgde en was zo voldaan over de wijziging die ik in mijn plannen had aangebracht. Vanochtend deed ik het gordijn open en ik zag de haven van Stranraer prachtig afsteken tegen de opkomende zon. Het oudere echtpaar dat het guesthouse runt is zo gastvrij en bereid om je het naar de zin te maken. Het ontbijt was heerlijk en ik besloot daarna nog een ochtendwandeling te maken. Geheel tegen de weersverwachting in bleef de zon de hele morgen schijnen. Wat kun je nu nog meer wensen als je op de ferry gaat? De hele overtocht heb ik op het zonnedek gezeten. Wat ben ik toch ontzettend blij dat ik in de gelegenheid ben om dit allemaal mee te maken! In de haven van Belfast heb ik de bus naar het centrum genomen en heb een beetje van de stad gezien. Eerlijk gezegd ben ik een beetje moe van al die grote steden aan het worden, dus ga ik morgen fijn weer verder reizen. Bestemming voor morgen is Galway, maar ja, wie weet wat ik vannacht ineens weer bedenk... ;-)