Kleine zelfstandigen

Als ik op reis ben, wil ik altijd graag een indruk krijgen van het gewone leven van de lokale bevolking. De enige manier om een goede indruk te krijgen, is door je onder de mensen te begeven met oprechte interesse en de vrijmoedigheid om vragen te stellen. De laatste dagen heb ik op die manier een inkijkje gekregen bij 'de middenstand' in Serrekunda en omgeving. Je kunt ze met recht 'kleine zelfstandigen' noemen, want het zijn echt kleine onderneminkjes die gerund worden door hard werkende mensen. Op de eerste foto hierboven zie je bijvoorbeeld de carwash van Ibrahim. Hij runt zijn carwash in de openlucht voor de werkplaats van timmerman Lamin (2e foto). Een vat met carwash erop, een tweedehands hogedrukreiniger op een verzameling banden markeren zijn werkterrein. Ibrahim parkeert zijn motor bij zijn zaak en zit dan te wachten tot een klant zich aandient. Voor 100 dalasi (1,50 euro) neemt hij alle tijd om je auto van binnen en buiten grondig schoon te maken. De moderne wasstraat bij ons kan zeker niet tippen aan Ibrahims werk. 

Lamin is de timmerman die in de schuur zijn werkplaats runt. Al oogt de schuur nog zo gammel, de meubelstukken die hij er maakt zijn prachtig. Als ik met hem in gesprek raak, is hij net bezig met de lijst voor een spiegel die op de reeds gemaakte kaptafel komt. Als ik hem vraag hoe hij die mooie randjes in de lijst heeft gekregen, laat hij me vol trots de handfreesmachine met verschillende opzetstukjes zien. Lamin is echt een vakman die vol passie de mooiste meubels maakt. Zijn gereedschap is misschien ietwat verouderd, maar zijn ideeën en enthousiasme zijn zeker inspirerend. Hij is met recht trots op zijn werkplaats.

Bij de middenstand moet ik toch ook echt een foto van de slagerij plaatsen die ik bijna dagelijks per auto passeer. In de brandende zon hangt het vlees te wachten tot het verder door de slager bewerkt zal worden. Wil je nog meer service dan kun je hem ook vragen om een spies met vlees op de BBQ te leggen. Het zal ongetwijfeld goed smaken, maar ik ga het niet testen: ik ben toch een beetje huiverig ziek te worden van het vlees dat door de zon al voorgegaard wordt. Ik vind dat wij vaak wel erg steriel leven, maar dit slaat voor mij toch iets te ver door de andere kant op.

Wat je bij de kleine ondernemers niet kunt krijgen, is vast en zeker wel verkrijgbaar op de markt van Serrekunda. Het is een grote markt met smalle gangetjes tussen allerhande koopwaar door. Het is er eigenlijk altijd loeidruk en je wordt constant aan de kant gesommeerd door loopjongens die met kruiwagens de kooplui bevoorraden. Je moet tegen de drukte kunnen en als blank persoon word je constant benaderd door kooplui die hun waren dolgraag aan je willen slijten. Dat is trouwens overal het geval. Soms is het irritant, maar ik houd altijd in mijn achterhoofd dat deze mensen ook brood op de plank willen hebben voor hun gezinnen en dat de armoede onder hen groot is. Gelukkig heb ik altijd Gambiaanse vrienden bij me waardoor ik toch iets minder benaderd word en ook niet te veel betaal. Ik heb wat typisch Gambiaanse kruiden ingeslagen, dat vind ik altijd leuk om mee te nemen naar huis. 

Vandaag zijn we ook weer naar de zee in Bakau geweest. Dit keer niet bij het strand, maar bij de plaats waar de vissers zijn. Er was al vis binnengehaald en twee van de vissers lieten me vol trots de vangst zien. Er staan heel veel diepvrieskisten die niet aangesloten zijn, maar die door de vissers gevuld worden met ijs om de vis toch zo lang mogelijk goed te houden. Het was leuk om met de vissers te praten en ik heb genoten van het prachtige uitzicht daar. Het was vloed, het water was wild en tegelijkertijd word ik juist altijd kalm van binnen zo dichtbij de zee.