Arrivederci!

De koffer staat klaar en er is iemand die denkt: "Als ik nu heel stil blijf zitten, dan neemt ze me vast mee op reis." Maandagmorgen om 06:30 uur was Tijmen zo lief om me naar het station in Papenburg te brengen. Het is nl. zo dat ik mijn interrail ticket maar 2 keer in Nederland mag gebruiken en die 2 keer wil ik nog even bewaren voor latere reizen. De eerste reisdag begon regenachtig. Vanuit Papenburg via Rheine en Berlijn belandde ik uiteindelijk op het station van Frankfurt Oder. Frankfurt Oder ligt precies op de grens van Duitsland en Polen. Vanaf het station ging ik met een taxi de Oder over naar het hotel in Slubice (Polen) waar ik een kamer had geboekt. Een goedkoop hotel, één van de uitdagingen is toch om voor weinig geld veel plezier te hebben, gerund door een echtpaar van over de 70 jaar. Het was net alsof ik aan het logeren was bij opa en oma zo lief en goed werd ik verzorgd. Vanmorgen stond oma eieren voor me te bakken en ze bleef maar vragen of het ontbijt voldoende was. Volgens mij hadden er makkelijk nog 4 mensen mee kunnen eten van alles waar ze de tafel voor mij mee gedekt had. Gisteravond was ik nog even aan de wandel gegaan, maar Slubice is niet echt bijzonder. Het is er wel razend druk, veel Duitsers die even de rivier oversteken om goedkoop alcohol en sigaretten in te slaan. Vanmorgen na het ontbijt kwam een Poolse taxi chauffeur me halen om naar het station te brengen. We hebben tijdens de korte rit heel wat afgekletst. Hij gaf me nog de tip om zoveel mogelijk met Pools geld te betalen. Op veel plekken kun je ook in euro betalen, maar dan ben je veel duurder uit. Ik bedankte hem voor het advies. Bij het afrekenen zei ik tegen hem dat ik alleen maar euro's had. Dat wordt dan 17 euro zei hij, waarop ik grapte: "dan betaal ik liever in zloti." Hij reageerde spontaan "doe dan maar 15 euro, dat is de zloti prijs." Ik heb hem de 2 euro als fooi gegeven. 

Vandaag heb ik bijna de hele dag in de trein gezeten. Van Frankfurt Oder via Warschau naar Krakow. De taal is af en toe een obstakeltje, bijvoorbeeld als de mededelingen in de trein alleen maar in het Pools worden gedaan. Gelukkig zijn de mensen over het algemeen vriendelijk en hulpvaardig, maar met hun Duits en Engels is het echt minder goed gesteld. Ach, met wat gebaren en een vriendelijke lach kom je heel ver, helemaal in Krakow in dit geval. We kwamen met vertraging aan het begin van de avond aan. Ik heb meteen mijn air bnb adres opgezocht: lang leve Google maps! Op nog geen 800 meter van het Centraal Station, middenin het centrum deel ik nu een appartement met andere toeristen. We hebben ieder onze eigen slaapkamer maar delen de overige ruimtes met elkaar. Mijn eerste air bnb ervaring en tot dusver vind ik het super. Het is niet duur en een leuke manier om contacten te leggen. Ik zit dit in de keuken te typen terwijl een Franse moeder nog een late maaltijd aan het koken is voor haar en haar zoon. We houden elkaar mooi van het werk af: ik haar van het koken en zij mij van het schrijven. Al pratende blijken we veel gemeen te hebben: allebei ongeveer even oud, allebei moeder van alleen maar zonen en allebei gek op reizen. Wat is het toch fijn om nieuwe mensen te ontmoeten, je kruist even elkaars levenspad en gaat dan weer verder, allebei de herinnering aan deze ontmoeting meedragend. Morgen ga ik de stad verkennen, nu nog even bankhangen en dan naar bed. Bonne nuit!