Aïda

Vanaf het begin heb ik mezelf voorgenomen om vooral alle mogelijkheden open te houden. Niet plannen, gewoon onderweg beslissen welke kant de reis opgaat. Natuurlijk heb ik wel heel veel ideeën in mijn hoofd, maar (bijna) niets staat vast. Eén van de ideeën was om naar Istanboel, Turkije te gaan en daarom ging ik vanaf het begin al een beetje die richting op. Gaandeweg ontdekte ik dat ik het slapen in een nachttrein niet heel prettig vind en dat mijn lichaam gaat protesteren als een treinrit langer dan 8 uur duurt. Die opgedane ervaring neem je dan mee in je verdere besluitvorming. Turkije heb ik om die reden uit mijn hoofd gezet. In Arad moest ik gaan zoeken naar een alternatief. Ik zag op de kaart dat Arad niet zo ver van Belgrado vandaan ligt. De treinreis van Belgrado naar Bar stond ook op mijn wensenlijstje. De mevrouw achter het loket op het station van Arad was echter duidelijk: "No train from Timisoara to Belgrade. Border closed. Maybe you can take a bus in Timisoara." Een bus nemen kan natuurlijk ook dus ik vroeg of er inderdaad een bus rijdt van Timisoara naar Belgrade. "Maybe, maybe... don't know, maybe yes, maybe no..." Dat waren mij net iets te veel 'maybe's'. Vanaf dat moment besloot ik de reis een geheel nieuwe wending te geven: ik wil bergen zien! En dus heb ik Roemenië verlaten en ben via Budapest naar Wenen gegaan. 

Nu moet ik echt iets vertellen over mijn air bnb-ervaringen tot nu toe. Je moet avontuurlijk ingesteld zijn en kunnen accepteren dat het mee maar ook tegen kan vallen. Gistermiddag kwam ik moe en bezweet aan het eind van de middag op mijn air bnb adres aan. Ik drukte op de bel en even later ging de deur open en al zingend werd ik begroet: "Soe-zan-nah!" Alsof mijn naam onderdeel uitmaakte van een opera, zo prachtig en dat helemaal in de opera stad Wenen. Toen de 'zangeres' zich voorstelde als Aïda was het plaatje helemaal compleet. Aïda is een lieve en levendige vrouw van over de 70 al zou je dat niet zeggen en glunderde ze van oor tot oor toen ik dat zei. Aïda woont in appartement nr. 15 en het naastgelegen appartement nr. 17 is van haar zoon. Aangezien haar zoon voor zijn werk veel weg is verhuurt hij zijn appartement. Aïda is dan de gastvrouw en echt, je kunt je geen betere gastvrouw wensen! Wat is het air bnb leven fijn als je middenin Wenen een keurig en compleet appartement voor jezelf hebt. Aïda liet me alleen en ik ben meteen onder de douche gestapt, heb mijn opgespaarde was in de wasmachine gegooid en ben toen op het heerlijke bed gaan liggen. Eventjes liggen maar dacht ik, maar ik viel meteen als een blok in slaap. 

Vandaag ben ik Wenen ingegaan. Ik kocht een 48-uurs kaartje voor alle openbaar vervoer. Ik kan zo genieten als ik op de plattegrondjes mijn route uitstippel en al wisselend van tram, metro en bus de stad door cross. Wenen is een prachtige stad, maar persoonlijk vind ik het bijna een beetje 'over the top'. Zo veel mooie gebouwen dat het te veel is om in een dag in je op te nemen. Daar kwam bij dat er vandaag denk ik een stuk of 50 touringcars met Chineze toeristen waren gedropt in de stad. Ik voel me niet prettig tussen al die selfie sticks die vast zitten aan Chineze armen die weer vast zitten aan Chineze mensen die druk gebaren dat je even aan de kant moet omdat je hun selfie-portretjes verstoort. Ik dacht: "Ze mogen de stad van mij hebben" en ben vervolgens met de metro even uit de drukte gegaan naar slot Schönbrunn om daar door de prachtige tuinen te wandelen en in de zon op een bankje te zitten. 

Tot slot nog een paar foto's van mooie dingen die je ook in de straten van Wenen ziet. Morgen neem ik afscheid van Aïda en gaat de reis verder naar Innsbruck, want zoals gezegd: ik wil bergen zien!